***

osoba na którą pada światło

rzuca cień.

światło nie jest do pogodzenia

z ciemnością.

Agamemnon

18:04.2011 17:43

Nie ostatnie pożegnanie (II)

nie rozszyfrujesz tajemnicy swego bytu

ani nie dotkniesz istoty cierpienia

fakt że jesteś - to fakt poznania

umocowany w klatce – w kieracie żelaznym

z dwóch dat obie mogą być okrutne

druga na pewno w odsłonie swej rzezi

wypowiedzeniem węzłów materii

lecz chwile piękna i szczęścia warto

opłacić rzezią ostatnią

Agamemnon

06.08.2016 19:38 Lubomia

***

zarósł mój ogród i porosły drzewa

- urosła cisza w bolesnym upiorze -

paradoks granicy której przecież nie ma

paradoks pustki której również nie ma

- w śmierci jak wróg bratniej -

- zawsze jestem młody

Agamemnon

06.08. 2016 20:14

***

jak księżna pani dostojna z wysoka

na pożegnanie wyleciała do mnie

choć moja żono wśród kwiatów wzniecona

a za nią wody rozlane ogromne

jej chłodne ręce zacząłem całować

a potem oczy brylanty zielone

i bić zacząłem się z myślami swymi

czy tacy ludzie rodzą się na ziemi

z niej będą cienie uchodzić ogromne

choć każda służyć będzie za latarnie

i morza które wiatr ze słońcem goni

gdy – ja zagasnę - Duch

samotny brodzi i jako pół – człowiek

Port został rozdarty

lecz oczy puste bezbrzeżnie samotne

ciągle błyszczą - lutnio końcem sina

na ciebie nachodzi nieznana godzina

smaku chwil niemych morze ogromne

w kielichu z Kany

Agamemnon

20.08.2016 00 :15 Lubomia