piękno wieczne, które nie powstaje i nie ginie i nie rozwija się ani nie więdnie. i nie ukarze mu się piękno niby twarz ani jako słowo, ni wiedza jakakolwiek, ani jako echa jakiegoś stworzenia
ni ziemi, ni nieba , ani czegokolwiek innego, tylko piękno samo w sobie niezmienne i wieczne a wszystkie inne przedmioty piękne uczestniczą w nim jakoś podczas gdy same powstają i giną
ono piękniejszym nie staje się ani uboższym, ani go żadna w ogóle zmiana nie dotyczy.

Platon



***

tutaj poezja w takt boskiej muzyki
płynie dostojnie napojem winnym

Agamemnon


mądrość w gaju Akademosa


mądrość

wśród fal zieleni roześmiana
roztropne drzewa chwieją liście
łagodne brzegi rozhukane
łomocą fale od południa.

z boskiego wzięta była źródła
myśl rozbudzona uroczyście
przywdziała sobie
białe togi -
wiedzie na Olimp święty ogień.


Agamemnon _____________